ابعاد نگاه امام(ره) به مهدویت

اگر جوهر مسئله مهدویت را "عدالت دینی جهانی" بدانیم، از منظر امام خمینی(ره) 4 بحث قابل طرح است. در واقع دیدگاه یا طرز بیان ایشان را که بمعنی الاخص به مهدویت مرتبط باشد اینگونه قابل تقسیم بندی است.

1- عدالت اخلاقی

2- عدل الهی و عدالت کیهانی

3- عدالت فقهی

4- عدالت اجتماعی

توجه امام(ره) به حضرت حجت (عج)

با چند عبارت از امام(ره) که نشان دهنده نگاهشان به مهدویت است شروع می کنم.

بارها -از جمله در جلسه ای که ایشان در حضور روحانیت و بچه های سپاه بودند- فرمودند: "حضرت به شما علاقه دارند. کاری نکنید که نامه اعمال شما را که می برند، ایشان اذیت شوند که چرا روحانی ما، پاسدار ما این طور است ، اعمالتان را تعدیل کنید" یعنی می گوید طوری رفتار کنید که هر هفته نمره بگیرید. همچنین اینکه "با مردم خوب و برادر باشید نباید مردم از شما بترسند، باید مردم دوستتان بدارند" و اینکه "نمی شود بگوئیم جمهوری اسلامی و جهاتش غیر اسلامی باشد، دادگستری آن، پلیس آن، پاسدار آن، وزارت خانه آن" و نیز اینکه ما "در شکست و پیروزی مسئولیم و فرقی برای ما نمی کند."

اینکه تنها باشید یا با جمع، مسئولید: "ان تقوموا للّه مَثنی و فُردی" و ایشان در همان دورانی که اوایل نهضت بود و معلوم نبود اصلاً نهضت می ماند یا نمی ماند می گفتند: "من امیدوارم این انقلاب جهانی شود و مقدمه ظهور شود برای همه مستضعفین جهان و خواهد شد ان شاء الله" و ما اکنون چیزی را که امام(ره) حدود 20 سال پیش بینی می کرد، می بینیم.

عدالت اخلاقی

اما درباره محور اول؛ مسئله مهمی که در طرز مواجهه با مسائل معنوی مثل مسئله مهدویت برای امام(ره) مهم بود، خلوص بود.

در این دوران اگر قرار بود کسی ادعا کند، شایسته تر از ایشان نبود که ادعای ارتباط با حضرت را بکند، ولی ایشان چنین ادعایی را در عَلَن طرح نکرد. نقل کرده اند که یکی دو مورد در امور خصوصی در مورد ارتباط با حضرت سخن گفته اند. یکی از آن ها وقتی بود که از طرف شاه حکومت نظامی اعلام شده بود و گفته بودند کسی از خانه ها بیرون نیاید، ایشان به عبادت در گوشه ای پرداختند و بعد از عبادت به مردم دستور دادند که بیرون بریزند و داخل خیابان ها شوند. بعد نقل شده که برخی از بزرگان از جمله آقای طالقانی اشکال کرده اند که خطر کشتار دسته جمعی هست. جمله ای از ایشان نقل شده که فرمودند "اگر فرمان حضرت باشد چه؟"

اما کسی ندیده که ایشان ادعا کنند که من به طور مستقیم در ارتباطم و تمام دستوراتم را از ایشان می گیرم. از همان ابتدا امام(ره) روی این مسئله حساس بوده است و همه را به خصوص روحانیون را از ریاکاری پرهیز داده است. در کتاب 40 حدیث -که بستر فعالیت های سیاسی و فقهی و دینی امام(ره) است-، مرز دقیقی بین آخوند مخلص و آخوند ریاکار ترسیم می کنند.

"به نفع مردم کار کنید اما برای مردم کار نکنید." این رازی مهم است که کسی در اوج اخلاص باشد و در عین حال منزوی نباشد و وسط جامعه قائم به قسط باشد.

تعبیر عجیبی دارد می گوید حتی اگر معنویت و تفسیر قرآن بگوید. "ایمان تسلیم در برابر علم است نه علامه بودن". می گوید: "شاید فردی علامه مذهبی و دینی باشد و منافق باشد. می گوید شیطان از ما و شما عالم تر بود ولی به خدا کافر است. علم و معرفت الله دارد اما عمل و ایمان قلبی ندارد."

درس های اخلاق امام(ره) در قم به گونه ای بود که به قول شهید مطهری وقتی مسائل را بیان می کرد، همه از اول تا آخر گریه می کردند. برای اینکه از اعماق وجودش صحبت می کرد و به آنچه می گفت معتقد بود. می گوید: "آن محبت های الهی و کرامت های غیرمتناهی و آن الطاف ربوبی و مراحم خدا را نفروش! لطف و محبت خدا را نفروش! به محبوبیت نزد این خلق عاجز که هیچ اثر واقعی هم در این عالم ندارند و برای تو نیز ثمری جز حسرت در آخرت نخواهد داشت." نمونه آن خودش بود. بزرگترین استقبال تاریخ و نیز بزرگترین تشیع جنازه از اول بشریت تا الان مربوط به امام(ره) بود. علت آن نیز این بود که کار را برای مردم انجام نمی داد البته خادم مردم بود.

خطاب امام(ره) به مبلغ دینی است. "ای بدبخت به واسطه یک شهرت بی فایده نزد بندگان از چه کرامت های الهی که گذشتی و رضای خدا را با رضای این موجودات بیچاره فروختی."

"از خودت بپرس چرا خفی و علن تو اینقدر فرق دارند چرا در حب و بغض و خوف و رجایی، روی مردم حساب زیادی باز می کنی. نقش انسان و نقش خدا در عرض هم نیست."

ریشه فعالیت های سیاسی امام(ره) نیز همین اخلاقیات او بوده است. اینکه می گفت "والله در تمام عمرم از کسی نترسیدم"، "والله اگر همه یک چیز را بگویند و من بدانم آن غلط است من در برابر همه می ایستم" این ها جز روح اخلاص منشأ دیگری ندارد و چنین کسی لیاقت نیابت حضرت حجت را دارد و چنین روح و ایمان هایی است که می توان بشریت را نجات دهد.

ادامه دارد

منبع:پایگاه اطلاع رسانی رجا