| ایران اکونومیست: گزینه اصلی مربیگری پرسپولیس گفت: در صورت موافقت هئیت مدیره با سرمربیگری من، استخوان‌بندی فصل گذشته را حفظ می‌کنیم. حمید استیلی در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری فارس اظهار داشت: مانند اعضای هیئت مدیره منتظر جلسه هستم تا ببینم تکلیفم چه می‌شود تا درباره برنامه‌های آتی اظهار نظر کنم . وی افزود: از همین امروز هم اگر تمرینات را شروع می‌کردیم، دیر بود؛ ولی نباید با این مشکلات کوچک دچار لغزش شویم، به همین دلیل قصد دارم در صورتی که حکم سسرمربیگری من امضاء شود در مدت 24 ساعت تمرینات را شروع کنم. استیلی ادامه داد: کار بسیار سختی را پیش رو داریم و در صورت موافقت هیئت مدیره با حکم من سعی می‌کنم استخوان بندی فصل گذشته را حفظ کنم. از بازیکنانی که ناخواسته از ما جدا شوند نیز باید عذرخواهی کرد. گزینه اصلی سرمربیگری پرسپولیس یادآور شد: دوست دارم برابر رسانه‌ها جواب‌گو باشم و در خصوص برنامه هایم برای حضور پرسپولیس در سه جبهه اظهارنظر کنم؛ اما منتظر تصمیم اعضای هیئت مدیره هستم. |
در ابتدای این مناظره عبدالله رمضان زاده، سخنگوی دولت سابق، با بیان این که سیاست خارجی تنها وقتی در جهت اهداف توسعه ملی قرار گیرد قابل تمجید است تصریح کرد:« اگر سیاستی به منافع مردم ضربه زده و مردم را تحت فشار قرار دهد و برای مردم بحران سازی کند نمی توان اسم آن را سیاست گذاشت؛ به طوریکه همیشه همه عقلای بشر مبنایشان بر این بوده که سیاست خارجی را در خدمت اهداف سیاست داخلی قرار دهند.»
وی با اشاره به این که در بحث هسته‌ای نیز دو منظر و دو موضوع وجود دارد خاطرنشان کرد:« در مرحله اول همه ملتهای عالم حق استفاده از انرژی هسته‌ای را دارند، زیرا علم میراث مشترک بشر است و همه حق استفاده از آن را دارند ؛ اما مهم این است که یک حق چگونه و در چه شرایطی به دست می‌آید.»
رمضان زاده خاطرنشان کرد:« آنچه امروز به عنوان دانش هسته‌ای در ایران مطرح است چیزی حدود 25 درصد مربوط به دوران قبل از اصلاحات ، 65 درصد در دوران اصلاحات و 10 درصد در دولت فعلی به دست آمده است؛ اما بحرانی که در این قضیه متوجه مردم شده است 10 درصد قبل از اصلاحات، 20 درصد در دوران اصلاحات و 70 درصد آن در زمان پس از اصلاحات صورت گرفته است. بنابراین مهم این است که ببینیم چگونه می توانیم با تدبیر به این حق برسیم.»
وی تصریح کرد:« دولت فعلی اعلام کرد که نگاه به غرب اشتباه بوده و باید به سمت شرق نگاهمان را عوض کنیم؛ به طوری که به روسیه و چین در چند سال اخیر تمایل نشان دادیم وبعد از آن شاهد بودیم که چگونه پوتین قطعنامه‌ها را علیه ما امضا کرد؛ که این نشان از بی تدبیری در عرصه سیاست خارجی دارد.»
وی هم چنین با اشاره به قطعنامه‌های صادر شده علیه جمهوری اسلامی ایران در چند سال اخیر گفت: « در زمان اصلاحات اجازه ندادیم حتی یک بازرسی از مکان‌های نظامی ما صورت گیرد، اما در این دولت حتی نقشه‌ها و تمامی اطلاعات را در اختیار آژانس قرار دادند که اگر در زمان اصلاحات انجام می‌شد کلی سر و صدا به پا می کرد. در حالی که در دولت نهم می‌گویند از ان.پی.تی خارج می شویم و قطعنامه‌ها را یک سری ورق پاره می‌دانند.»
به گزارش ایسنا، پس از این سخنان رمضان زاده، مهدی فضائلی، مدیر عامل سابق خبرگزاری فارس، با بیان این که یکی از بزرگترین معضلات ما در کشور این بوده که همواره منافع ملی تحت شعاع منافع حزبی قرار گرفته است اظهار کرد:« همواره جریان های سیاسی یک موضوع ملی را خارج از منافع ملی بررسی می‌کنند و در این چارچوب آنچه آنها انجام داده‌اند درست و صحیح و آنچه دیگران انجام داده‌اند خطا و اشتباه بوده است.»
فضائلی گفت:« خود این نگاه غلط و یک خطاست که سیاستمداری این عقیده را داشته باشد که هر چه او انجام داده است صحیح و درست بوده و هر چه دیگران انجام داده‌اند اشتباه بوده است.»
این تحلیلگر مسایل سیاسی درصدها و آمار اعلام شده درباره پیشرفت در دستیابی به انرژی هسته‌ای از سوی رمضان زاده را ناشی از برداشت سطحی و عدم دید عالمانه دانست و گفت:« اگر در این حیطه حرفی می‌زنیم باید در چارچوب منافع ملی بوده و دارای مبنایی باشد. ما در همه امور از جمله سیاست خارجی می‌توانیم یک نگاه جزیی و یک نگاه کلان داشته باشیم که نگاه جزیی ناظر بر اتفاقات و اظهارنظرها بوده و نگاه کلان ناظر بر اهدافی است که در سیاست‌های کلی کشور محقق می‌شود که اگر این گونه باشد این اهداف موفق خواهد بود؛ درغیر این صورت آن اقدام، اقدامی پیروزمندانه ارزیابی نمی‌شود.»
فضائلی با طرح این سوال که باید ببینیم در بخش هسته‌ای سیاست کلان کشور چه بوده و آیا محقق شده و یا نه؟ و چگونه محقق شده است اظهارکرد:« تمامی مسوولان و گروه‌های کشور تصمیم گرفتند به فناوری هسته‌ای دست پیدا کنند و بخشی از نیازهای انرژی خود را از این طریق تامین کنند و این نگاه مربوط به هیچ دوره‌ای نبوده به طوری که از اول انقلاب تا به حال همه بر این اتفاق نظر داشتند که کشورمان نیازمند این فناوری است.»
وی یادآور شد:« در دهه 80 میلادی، دو اتفاق یکی در آژانس و دیگری در سازمان ملل افتاد که به همه کشورها ثابت کرد هیچ امیدی نمی‌توانند داشته باشند که از کشورهای تولید کننده انرژی هسته‌ای نیازهای خود را تامین کنند؛ بنابراین با این نتیجه‌گیری‌ها، جمهوری اسلامی ایران یا می‌بایست از دستیابی به انرژی هسته‌ای چشم‌پوشی می‌کرد یا خودش وارد تولید سوخت هسته‌ای می‌شد.»
فضائلی با بیان اینکه در این شرایط که کشورها به هیچ عنوان اجازه تضمین سوخت هسته‌ای را به سایر کشورها نمی‌دانند طبیعی است که اجازه نمی‌دهند کشوری چون ایران اقدام به تولید سوخت هسته‌ای کند، متذکر شد: « در این حالت دو راه وجود دارد یکی اینکه همین دوستان معتقد بودند که شاید دیگران ناراحت شوند پس ما از سوخت هسته‌ای دست بکشیم؛ اما نگاه دیگر آن است که اگر ما به خاطر آنها و ناراحتی آنها چشم ببندیم اصلا اساس انقلاب زیر سوال می‌رود.»
مدیرعامل سابق خبرگزاری فارس خطاب به رمضانزاده یادآور شد:« اینکه شما گفتید سیاست خارجی باید به نفع مردم باشد و آنها را تحت فشار قرار ندهد، در حالی است که در دوران انقلاب سیاست‌هایی داشتیم که جز با شهادت، زندان رفتن و از دست رفتن عده‌ای زیادی از مردم محقق نمی‌شد، اگر این را نمی‌پذیریم اساسا دفاع هشت ساله چه منطقی می‌تواند داشته باشد؟ بنابراین وقتی شما یک محصول را استراتژیک می‌دانید درباره آن محاسبه اقتصادی نمی‌کنید؛ زیرا کالایی است که اگر نداشته باشید اساس منافع‌تان زیر سوال می‌رود.»
وی با اشاره به اینکه «اگر بر اساس هدف‌گذاری‌های نظام از زمان حضرت امام خمینی (ره) تا به حال نگاه کنیم دستیابی به فن‌آوری جزو اهداف و سیاست‌های کلان نظام بوده است»، خاطر نشان کرد:« امروز دولت نهم در کلان قضیه این افتخار را پیدا کرده تا به این فن‌آوری دست پیدا کند و البته مسیری که در دوره گذشته طی شد و سبب به طول انجامیدن دو سال نیم این مسیر شد ما را به اینجا نمی‌رساند.»
این تحلیلگر مسائل سیاسی – خارجی یادآور شد:« آنچه شما درباره تهدید ایران به خروج از ان‌پی‌تی گفتید درست نیست؛ زیرا ما در جمهوری اسلامی تهدید و خروج از ان.پی.تی نکردیم و تا به حال هیچ مقام رسمی چنین حرفی نگفته‌اند و اینکه به بازرسی‌ها از تاسیسات نظامی در دولت فعلی اشاره کردید باید بگویم که در طول دو و نیم سالی که توافق‌نامه سعدآباد امضاء شد یکی از اتفاقاتی که افتاد بحث اجرای داوطلبانه پروتکل الحاقی بود که از موارد آن بازرسی‌های سرزده و بدون اطلاع از تاسیسات هسته‌ای بود؛ به طوری که 24 بازرسی سرزده از سایت‌های نظامی در طول آن دو و نیم سال صورت گرفت.»
پس از این سخنان فضائلی، رمضانزاده درباره اینکه آیا هزینه‌های صرف شده در مسیر دستیابی به انرژی هسته‌ای به صرفه بوده یا نه؟، یادآور شد:« درست است که سیاست خارجی برای همه هزینه دارد؛ اما باید هزینه و فایده سنجیده شود؛ زیرا در دوران بهترین درآمدهای کشور، فقرا در این سه سال فقیرتر شدند و این به سبب فشارهایی است که علیه ملت ایران اعمال می‌شود.»
سخنگوی دولت سابق مشکلات موجود را ناشی از ماجراجویی در سیاست خارجی دانست و ادامه داد:« در زمان اصلاحات دنیا پذیرفته بود که به ما برق و سوخت بدهد و ما در آن زمان وارد جرگه کشورهای صاحب انرژی هسته‌ای شدیم و ما در مورد غنی‌سازی مذاکره می‌کردیم؛ اما امروز آنها حاضر نیستند حتی در این باره با ما مذاکره کنند.»
وی اضافه کرد:« ما در آن زمان از سیاست استراتژیک کشور عدول نکردیم، اگر مساله هسته‌ای سیاست استراتژیک ملی ما است، چرا مساله دیگری برای کشور درست می‌کنید؛ ما در آن زمان تعدادی دوست و رفیق در اروپا پیدا کرده بودیم که در بحث هسته‌ای هم امتیاز می‌دادیم و هم امتیاز می‌گرفتیم؛ اما اخیرا کار به جایی می‌رسد که با طرح مسائلی چون هولوکاست و از این قبیل همه این‌ها به هم می‌پاشد.»
این فعال سیاسی همچنین تصریح کرد:« ما در دولت اصلاحات به هیچ عنوان موافق عقب‌نشینی در بحث هسته‌ای نبودیم، اما مخالف ماجراجویی هستیم؛ زیرا هدف دستیابی به فن‌آوری صلح‌آمیز هسته‌ای بوده است. پس ما می‌گوییم مسیر غلط است نه دستیابی به فن‌آوری هسته‌ای.»
رمضانزاده معتقد است:« استراتژیک‌ترین مساله ایران، جمله‌ای است که امام راحل پس از پذیرفتن قطعنامه فرمودند که جمهوری اسلامی باید به سنگرهای کلیدی جهان دست پیدا کند و به نظر ما این سنگر در دنیای امروز سازمان ملل است که رییس‌جمهور اصلاحات با پشتیبانی رای گسترده مردم این فضا را پیدا کرد که در مجمع عمومی سازمان ملل بر صلح‌طلبی ایران تاکید کند و متاسفانه اخیرا در مقابل این حرکت قطعنامه‌ای صادر شد که نام رییس‌جمهور ما را برده و کشور ما را محکوم کرده است.»
وی با بیان اینکه با این گونه اقدامات، سنگرهای کلیدی دنیا را از دست می‌دهیم، گفت:« فرض کنیم که همه گفته‌های دوستان مقابل ما درست باشد، اما تا کجا می‌خواهند جلو بروند؟ راه ما برای برون‌رفت از این بحران چیست؟»
دراین حال مهدی فضائلی با جمله معترضه خود خطاب به رمضانزاده گفت:« شما طوری حرف می‌زنید که گویی در دولت اصلاحات به همه مردم یک ماشین می‌دادند و درآمدهای مردم رو به افزایش بود که یک دفعه در دولت نهم همه از بین رفت، البته قصد ندارم بحث را از مسیر اصلی خارج کنم؛ اما اشاره به گرانی‌ها، هولوکاست، سازمان ملل، گفتگوی تمدن‌ها و این گونه مسائل هیچ ربطی به بحث هسته‌ای ندارد.»
فضائلی با بیان اینکه بحث تنها نیروگاه هسته‌ای نیست و این تخفیف موضوع است، تصریح کرد:« برای همه ما به خوبی اهمیت دستیابی به انرژی هسته‌ای روشن است رفتار شش سال گذشته قدرتهای جهانی و تحریم و تهدیدها برای نرسیدن ما به این نقطه، کفایت دارد برای اینکه ما بدانیم این مساله چقدر ارزش داشته است. پس اگر ما می‌خواستیم چند نیروگاه برق داشته باشیم این همه هیاهو در دنیا لازم نبود، وقتی ما می‌گوییم ورود به تکنولوژی‌های دنیا در مونوپل یکسری قدرت‌ها است شکستن این انحصار موضوعیت دارد.»
وی اضافه کرد: « اگر این طور است ، شما که معتقدید 65 پیشرفت در دستیابی به فن‌آوری هسته‌ای داشتید چرا ما را وارد این معرکه کرده‌اید؟ البته اگر یک درصد هم تلاش کردید خسته نباشید ، اما امروز مقوله انرژی کاملا امنیتی بوده و آینده آن هم بسیار مهم است. پس بحث هسته‌ای بحث چهار تا نیروگاه برق نیست بلکه یک مقوله استراتژیک است که اگر ابعاد آن را بفهمیم می‌دانیم چقدر هزینه دادن برای آن ارزش دارد.»
وی با طرح این سوال از رمضانزاده که اگر شما می‌خواستید به فن‌آوری هسته‌ای دست پیدا کنید و دنیا به شما می‌گفت هر چه ما می‌خواهیم آن باشد یا پرونده شما به شورای امنیت می‌رود؟ چه اقدامی می‌کردید؟، تصریح کرد:« دو حالت بیشتر نبود یا اینکه پرونده شما به شورای امنیت می‌رفت یا اینکه عدول می‌کردید و به هر چه آنها می‌گفتند تمکین می‌کردید.»
وی همچنین با اشاره به سخنان مقام معظم رهبری در سفر به یزد در انتقاد از عقب‌نشینی از موضع جمهوری اسلامی در بحث هسته‌ای، گفت:« سابقه این بحث به توافقنامه‌ها‌ی امضاء شده سعدآباد، بروکسل و پاریس در زمان دولت گذشته برمی‌گردد که محصول این توافقنامهها تعلیق غنی‌سازی بود و دست‌آورد مهمی برای ما نداشت، بلکه تنها یکسری پیشنهادها و تلاش‌ها در آن مطرح شده بود.»
به گزارش ایسنا، به دنبال اظهارات فضائلی، رمضانزاده با تاکید بر اینکه «ما به هیچ وجه به دنبال امتیاز دادن به خارجی‌ها نبودیم»، اظهار کرد:« تدبیر ما این بود که پرونده ما به شورای امنیت که قاضی آن آمریکا بود نرود؛ اما درحال حاضر ما دو دستی خودمان را به قاضی آمریکایی سپرده‌ایم که علیه ما قطعنامه صادر کند. ما در آن دوران سریعا وارد باشگاه هسته‌ای شدیم به طوری که تمام نیازهای تکنولوژی کشور را تامین می‌کردیم اما وقتی کار به دست افراد ماجراجو افتاد چنین اتفاقاتی رخ داد.»
سخنگوی دولت هشتم با تاکید بر لزوم اعتماد سازی خاطرنشان کرد:« دستیابی به انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز حق همه ملتهای عالم است.»
این دو تحلیلگر مسائل سیاسی پس از اعلام دیدگاه‌های خود درباره این بحث به سوالات حاضرین پاسخ گفتند که در این زمان از هر دو طرف سوال شد که نظر شما درباره ادامه غنی‌سازی و عدم تعلیق آن چیست؟ که رمضانزاده پاسخ داد:« ما دستیابی به علوم بشری حتی غنی‌سازی را حق تمام بشر می‌دانیم؛ اما باید درباره هزینه‌های آن و مسیری که انتخاب می‌شود تدبیر صورت گیرد.»
فضائلی نیز خاطر نشان کرد:« ما باید به این غنی‌سازی برسیم و در این بحث جلب اعتماد آمریکایی‌ها برای ما مهم نیست؛ زیرا اگر ما به فکر جلب اعتماد آنها باشیم باید از همه انقلاب اسلامی دست برداریم؛ زیرا اساس انقلاب ما بر طبق خواسته آنها نبوده است.»
وی با بیان اینکه اگر ما تعبیر می‌کنیم که با آمدن یک دولت خطر نظامی دفع شود یا قوت گیرد یک برداشت مقطعی و سطحی است، گفت:« اصلا شرایط موجود در کشور بحرانی نیست و هیچ تحلیل‌گری این شرایط را بحرانی ارزیابی نمی‌کند و برعکس امروز سولانا با بستهی که به نمایندگی از 1+5 آورده، پذیرفته که ما صاحب سه هزار سانتریفیوژ هستیم.»
فضائلی همچنین خاطر نشان کرد:« هیچ اجماع بین‌المللی هم‌اکنون علیه ما وجود ندارد و این تنها اجماع چند کشور انحصارطلب است که در آن موقع نیز بوده و الان نیز است. شما اگر تحلیل‌ها و تحقیقات موسسات پژوهشی را مطالعه کنید می‌بینید که سیاست‌های هسته‌ای احمدی‌نژاد را بسیار موفق‌تر از دولت خاتمی ارزیابی کرده و تصریح می‌کنند سیاست‌های وی آمریکا را به چالش کشیده است.»
رمضانزاده در این زمان با بیان اینکه ما سیاستی به کار بردیم که تاثیر چندانی در زندگی مردم نداشت؛ زیرا معتقدیم که سیاست خارجی تدبیری برای تامین منافع ملت است، اضافه کرد: « ما در آن زمان سعی می‌کردیم مسیر اعتماد‌سازی با آمریکا و اروپا را جدا کنیم و نه مثل الان که یکی شده است و این دو یک حرف را به ما تحمیل می‌کنند.»
وی همچنین با اشاره به سفر سولانا و بسته پیشنهادی1+5 گفت: « چیز جدیدی در بسته پیشنهادی نبوده و تنها خواستار ادامه مذاکرات شده است در حالی که ما در آن زمان مذاکره می‌کردیم و هزینه هم می‌دادیم.»
وی همچنین با انتقاد از جو موجود در فضای رسانه‌ای کشور، گفت:« اگر رسانه‌ها ممنوع نشوند در بحث هسته‌ای ملت ایران اطلاعات دوسویه دریافت می‌کند و آگاه می‌شود که چه چیز در این میان می‌گذرد.درحالی که این کار در دولت گذشته انجام می‌شد.»
فضائلی نیز با واکنش به گفته‌های رمضانزاده درباره محدودیت فضای رسانه‌ای در انتقال اخبار مربوط به بحث هسته‌ای، گفت:« همان محدودیت‌هایی که برای رسانه‌ها در زمان دولت گذشته بوده الان نیز است و در همه دنیا در موضوعات مربوط به امنیت چنین محدودیت‌هایی برقرار می‌کنند اما شما می‌خواهید روحیه مردم را خراب کنید، آیا این نقد است یا خراب کردن روحیه مردم؟»
وی با تاکید براینکه باید بحث غنی‌سازی اورانیوم از لحاظ تاثیرگذاری در همه ابعاد کشور خوب شناخته شود، یادآور شد:« اگر ما بپذیریم ورود به یک عرصه جدید در بحث فن‌آوری هسته‌ای تاثیرات غیرقابل کتمانی دارد آن موقع می‌پذیریم که در این مسیر هزینه کردن هم ارزش دارد.»
فضائلی معتقد است:« بخشی از این هزینه‌ها در مسیر استقلال کشور است؛ زیرا ما در این بحث یک بار دیگر نشان دادیم که هیچ چیزی در استقلال کشور ما صدمه وارد نمی‌کند و ما حاضریم هزینه بدهیم و این همان امری است که در دوره قبل به آن خلل وارد شده بود.»
وی در پاسخ به این سوال اگر شما معتقدید کارهای انجام شده از اول انقلاب تا به حال در بحث هسته‌ای مربوط به یکسری تصمیمات مجموعه کلان کشور است، پس چرا اجازه دادید این توافقنامهها در زمان دولت خاتمی امضا شود، گفت:« این بحث به همان ناگفته‌هایی برمی‌گردد که قبلا اشاره کردم مجموعه نیروهای آن موقع روحیه، توان و جسارت و میزان برداشت‌شان در حدی نبود که بتوانند سیاست فعالی را دنبال کنند بنابراین تصمیم گرفته شد که چنین کاری انجام شود.»
فضائلی در پایان درباره ارتباط تحریم‌ها و فشارها با هزینه‌های اقتصادی که بر ملت وارد می‌شود نیز تصریح کرد:« وضعیت اقتصادی کشور امروز خوشایند هیچ کس نیست اما این وضع محصول یکسری شرایط است.»
به گزارش ایران اکونومیست روزنامه تهران امروز در ویژه نامه اول هفته خود نوشت: با نگاهی به سیر تحولات مجلس نوپای هشتم می توان این را نتیجه گرفت که "سرعت تحولات" پارلمان هشتم به نحو محسوسی تندتر از مجالس قبلی در مقایسه با همین دوره کوتاه آغاز آنها است.
مجلس هشتم به ریاست علی لاریجانی در همان روز نخست تشکیل و رسمیت خود وارد معادله هسته ای به عنوان اصلی ترین چالش سیاست خارجی کشور شد و لاریجانی ترجیح داد مجلس مانند یک دونده تازه نفس، حتی بدون گرم کردن وارد میدان هسته ای شود.
با وجود نقش آفرینی قاطع و زودهنگام شخص علی لاریجانی در منصب ریاست مجلس هشتم، نباید فراموش کرد که سرنوشت سیاسی مجلس هشتم را در تداوم نقش آفرینی پدیده ای با عنوان " جبهه متحد اصولگرایی" است، پدیده ای که حتی لاریجانی هم ریاست خود بر مجلس هشتم را مدیون کارویژه آن است، برخلاف آنچه که بسیاری از اصولگرایان یا اصلاح طلبان می پندارند یا می خواهند کارکرد و تاریخ مصرف "جبهه متحد اصولگرایی" نه تنها با پایان انتخابات مجلس هشتم به اتمام نرسیده است، بلکه دوران جدید حیات سیاسی این ائتلاف تازه آغاز شده است.
هرچند که جبهه متحد اصولگرایی به "5+6" معروف شد اما در حقیقت دو ضلع و بازیگر اصلی آن "نیروهای سنتی و قدیمی جریان اصولگرا" و"حامیان دولت" بوده و هستند، هردو این دو ضلع در جبهه متحد اصولگرایی نسبت به طیف "نوگرا-تحول خواه" جریان اصولگرا حساسیت ویژه ای داشتند و دارند.
واقعیت این است که هم طیف قدیمی-سنتی و هم حامیان دولت با دیدگاهی نه چندان خوش بینانه به طیف نوگرای اصولگرایان که چهره های شاخصی چون "محمد خوش چهره، احمد توکلی،نادران، عماد افروغ، سعید ابوطالب، خادم و.." آن را نمایندگی می کردند، می نگریستند.
می توان گفت آغاز مجلس هشتم، شروع درخشش طیف نوگرا-تحول خواه اصولگرایان بود که به مرور از درخشش این دولت مستعجل کاسته شد.
زمزمه های تغییرات
در جریان فرایند تدوین لیست نهایی جبهه متحد اصولگرایی، حامیان دولت و طیف سنتی توانستند تعداد زیادی از چهره های این طیف را از گردونه خارج کنند؛ اما به دلیل سابقه طولانی افرادی مثل احمد توکلی یا غلامرضا مصباحی مقدم و نادران، نتوانستند آنها را هم به جمع اخراجی های جبهه متحد (که "ائتلاف فراگیر اصولگرایان" نام گرفت) بفرستند، اما به نظر می رسد در ادامه تحولات سریع مجلس هشتم که "جبهه متحد" هدایت پنهان آن را برعهده دارد، تحولاتی در شرف وقوع باشد که باعث شود معدود چهره های منتقد دولت در مجلس هشتم بطور کامل به حاشیه رانده شوند.
با به حاشیه رفتن کامل این طیف که فعلا مهمترین مصداق آن احمد توکلی است،هم خیال طیف سنتی-قدیمی از این رقبای جوان و به اصطلاح ژیگول! راحت می شود و هم دولتی ها مطمئن می شوند که از درون جبهه اصولگرایی و در مجلس هشتم مخالفت جانانه ای با آنها برنخواهد خاست و تجربه تلخ آغاز و میانه مجلس هفتم برای دولت نهم تکرار نمی شود.
در مجالس ایران بعد از پیروزی انقلاب اسلامی تا دوره پنجم همواره سیاسی ترین و اصلی ترین جلوه مجلس در "ریاست" پارلمان خلاصه می شد اما در دوره پنجم مجلس(1375-1379) بود که محمد جواد لاریجانی با پیشنهاد تاسیس مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی، عملا یک منصب پارلمانی استراتژیک دیگر هم در کنار منصب سنتی ریاست مجلس به مناصب سیاسی ایران افزود.
این منصب پارلمانی-استراتژیک آنقدر مورد توجه بود که جناح اکثریت مجلس در هردوره، همواره چهره های "درجه یک" خود را به ریاست این مرکز برمی گزید، محمد جواد لاریجانی رئیس مرکز پژوهشهای مجلس دوره پنجم بود، محمدرضا خاتمی، دبیرکل وقت حزب مشارکت و نایب رئیس مجلس ششم، رئیس مرکز پژوهشهای مجلس در دوره اصلاحات شد و احمد توکلی نیز دقیقا با همین نگاه و رویکرد در دوره مجلس هفتم، رئیس مرکز پژوهشها برگزیده شد.
بعد از حذف نه چندان غیرمنتظره غلامعلی حدادعادل از ریاست مجلس هشتم و ریاست علی لاریجانی (که حاصل اتحاد نیروهای سنتی اصولگرا و حامیان دولت و البته همراهی اصلاح طلبان بود) زمزمه هایی معنادار و جالبی مبنی بر انتخاب حدادعادل به عنوان رئیس مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی به گوش می رسد که یک هدف پنهان را دنبال می کند: کنار زدن احمد توکلی از مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی.
احمد توکلی یکی از کانون های اصلی تصمیم سازی های اقتصادی-سیاسی مجلس هفتم بود که در اختیار داشتن مرکز پژوهشهای مجلس، ظرفیت رسانه ای خاصی هم به موضع گیری های انتقادی او می داد.
می توان پیش بینی کرد که اگر به جای توکلی، شخصیتی فرهنگی مزاج مثل غلامعلی حدادعادل بر کرسی مرکز پژوهشها تکیه زند، توکلی تبدیل به "معترضی تقریبا بی خطر" خواهد شد، ضمن اینکه جایگاه ویژه خود در تصمیم سازی های جریان اصولگرا را نیز تا حد زیادی از دست خواهد داد، گزینه ای که به نظر می رسد با توجه به انتقادات گزنده و صریح توکلی، گزینه مطلوبی برای دولت نهم باشد.
این نکته را هم نباید از ذهن دور داشت که دولت نهم اثبات کرده است که در برابر "انتقادات اقتصادی اصولگرایان" بسیار حساس و کم طاقت است.
با این شرایط، باید دید که آیا غلامعلی حدادعادل می پذیرد که در چنین معادله ای وارد شود و عملا باعث حذف احمد توکلی از کانون تصمیم سازی های پارلمان هشتم شود یا خیر.
البته علی لاریجانی هم در این معادله؛ دشواری های خاصی را خواهد داشت، درتحولات بعدی اگر شکاف بین حامیان دولت و طیف سنتی، پررنگ شود، قاعدتا علی لاریجانی انتخابی ناگزیر خواهد داشت و باید بین یکی از این دو طیف، انتخابی استراتژیک انجام دهد.
در نهایت برای ارزیابی مهندسی تغییرات اخیر باید به صحبت های وزیر معزول اقتصاد توجه ویژه ای کرد. جائیکه دانش جعفری در آن یکی از مشکلات اصلی دولت را مشکلات دولت با نامزدهای رقیب در انتخابات قبلی ریاست جمهوری و همچنین مشکل با نامزدهای بالقوه در انتخابات دهم دانست.
به گزارش هفته نامه ساندی تایمز،"جرج بوش"به نیروهای SBS و نیروهای شناسایی انگلیس، که هر دو از نیروهای ویژه امنیتی انگلیس بوده و با نیروهای آمریکایی درعملیات جستجو برای یافتن "بن لادن" شرکت دارند دستور داده تا پیش از پایان دوره ریاست جمهوری وی، سرکرده القاعده را بازداشت کنند.
بر همین اساس، این نیروها برای اولین بار عملیات گسترده ای را در شمال پاکستان و در طول مرز این کشور با افغانستان برای یافتن سرکرده القاعده آغاز کرده اند.
این در حالی است که دولت پاکستان به شدت با این عملیات مخالف بوده و هیچگونه همکاری میان اسلام آباد و این نیروها در عملیات بازداشت بن لادن انجام نمی شود.
در این زمینه،یکی از مقامهای امنیتی آمریکا، با اشاره به افزایش عملیاتهای شناسایی آمریکا در پاکستان این وضعیت را همانند وضعیت لائوس و کامبوج در جریان جنگ ویتنام دانست.
به گفته یکی دیگر از مقامهای امنیتی آمریکا، اگر بوش دوره ریاست جمهوری خود را با بازداشت بن لادن به پایان برساند آنگاه می تواند بگوید که در دوره ریاست جمهوری خود با کشتن صدام و بازداشت بن لادن، صلح جهانی را بهبود بخشیده است.
بوش در حالی این فرمان را صادر که آمریکا در ماههای گذشته به طور مرتب اعلام کرده که مناطق قبیله نشین در مرز پاکستان و افغانستان تبدیل به مکانی امن برای شبه نظامیان افغانی و القاعده که با نیروهای ناتو در افغانستان در حال نبرد هستند، شده است و از همین رو حملاتی را به این منطقه انجام داده، از سوی دیگر دولت جدید پاکستان به منظور پایان دادن به ناآرامیهای موجود در مناطق قبیله نشین این کشور، در پی دستیابی به صلح و امضای توافق با شبه نظامیان حاضر در این مناطق است، اما آمریکا با دیده تردید به این اقدام پاکستان نگاه می کند.
| ایران اکونومیست: محمد رضا فلاح زاده استاندار یزد، طی بخشنامه ای به دستگاه ها، ادارات، نهادهای دولتی و بانک ها اورده است : به منظور کاهش در مصرف برق و جلوگیری از قطع برق احتمالی مشترکین، ساعت شروع کار اداری استان از اول تیرماه، از 6:15 صبح خواهد بود. وی تصریح کرده است : کاهش مصرف روشنایی در روز با حداکثر استفاده از روشنایی روز، خاموشی لامپ های اضافی و خاموش نمودن کلیه چراغ ها پس از وقت اضافی؛ کاهش مصرف برق سیستم و خاموش نمودن کامل سیستم پس از وقت اداری و آماده بودن مولدهای اضطراری تولید برق ادارات برای خاموشی های احتمالی در ساعات میانی روز ضروری است. |
برقراری رابطه با آمریکا(زمان مناسب برقراری رابطه با آمریکا )؟
عبدالله شهبازی ،حمله افراد مسلح به عبدالله شهبازی
شاهزادگان عرب، صحنه گردان قیمت نفت
فولکس واگن اسکانیا را میخرد
توضیح مدیر جلب شده اعتمادملی ازعربستان
سفیر آمریکا عملیات علیه ایران را تکذیب کرد
درآمد بسیار هنگفت مخابرات از اپراتور اول و دوم
مایکروسافت فروش xp را متوقف کرد
انگیزه شیطانی
بازار سیمان در داخل بازار سالمی نیست
پارس سفارشی جدید بزودی روانه بازار می شود
استقبال ژاپنیها برای سرمایه گذاری در بازار سرمایه ایران
آخرین تغییرات تعرفه های خدمات همراه اول
اعدام برای صاحبان وبلاگها و سایت‌های پورن
[همه عناوین(480)][عناوین آرشیوشده]
