فرق ایرانی و آمریکایی برای فروشندگان زن چینی
فروشندگان یا به تعبیر بهتری، کارگران مغازه‌های بی در این برج چند طبقه، غالبا دختران و زنان جوان چینی هستند که در سماجت جنس قالب کنی در معامله، دست‌کمی از برخی فروشنده‌های‌ مرد حرفه‌ای خودمان ندارند. آنها در ازای دستمزدهای ناچیزی از کله صبح تا ساعت 9 شب، ‌بی وقفه برای صاحبان مغازه و شاید هم مالک کل برج کار می‌کنند. گاه دست مشتری را می‌کشند و به زور به داخل مغازه خود می‌کشانند تا جنسی را به او قالب کنند. هرچند پیداست در معامله خیلی استاد شده‌اند، اما سر ایرانی‌جماعت را نمی‌توانند کلاه بگذارند. آنها کالاهای خود را به توریست‌های آمریکایی با هر قیمتی که بخواهند، قالب می‌کنند و به آنها گاه تا شش برابر قیمت، می‌فروشند. دوستان می‌گفتند پیراهنی را که در ابتدا 250 یوآن می‌گویند، به راحتی به 30 تا 40 یوآن می‌شود خرید. هرچند این را شنیده بودم، ولی تا ندیدم، باورم نشد که این فروشنده‌های جوان اینقدر در آب کردن جنس خود حرفه‌ای باشند.

یکی از دوستان می‌گفت، وقتی خواستیم یک پیراهن را به 30 یوآن بخریم، فروشنده با کلی چانه زدن از 120 یوآن به 40 یوآن راضی شده بود، ولی تا سر و کله یک توریست آمریکایی پیدا شد که خواست همان پیراهن را بخرد، فروشنده حرفش را با ما قطع کرد و با اشاره انگشت به ما حالی کرد هیچ نگوییم تا او جنسش را با قیمتی که می‌خواهد، به او بفروشد و در کمال حیرت ما، آن پیراهن را به همان مشتری آمریکایی به 250 یوآن فروخت و چند دقیقه بعد، به 30 یوآن ما راضی شد! جالب اینجاست که دولت کمونیست چین هم در این میانه، هیچ‌کاره است و درواقع، کاری به کار آنها ندارد و با برخورد نکردن با آنان، عملا دست آنها را بازگذاشته است؛ چه کمونیستی شده است این چین که سرمایه‌‌دار غربی در مقابلش کم می‌آورد!

منبع:www.tabnak.ir