به گزارش ایسنا، حیدری که تمام فکر وذکرش حضور در المپیک پکن بود، برخی رفتارها و مهیا نبودن شرایط برای حضور خود را دلیل خداحافظی غیر منتظره دانست و از برخی ها هم گله مند بود که البته نامی نبرد.

وی در مورد تصمیم خود برای بازگشت به کشتی گفت: احساس کردم که هنوز می توانم کسب افتخار کنم و علاوه بر تکمیل افتخاراتم، به تیم ملی هم کمک کنم. در مسابقات انتخابی اصفهان هم در حالی که 99 کیلو بودم و قصد سفربه اصفهان داشتم، یکی از افراد موثر در فدراسیون تماس گرفت و گفت که رقابت ها برگزار نمی شود. نامی هم از آن فرد نمی برم. پس از آن رژیم را شکستم و زمانی "صنعت کاران" گفت مسابقه است که چند کیلو بر وزنم اضافه شده بود.

حیدری به برخورد با خود پس از آن رقابت ها اشاره کرد و افزود: چند نفری که در مسابقات نبودند را یکی یکی به اردو وارد کردند اما من را دعوت نکردند. جو طوری بود که انگار می خواستم خود را تحمیل کنم. نمی خواستم تفکرات نسبت به من این گونه باشد. به من میدان نمی دادند. به جام مدوید هم مرا اعزام نکردند و نمی دانم چه کسی آن وسط رل بازی می کرد.

وی تصریح کرد: من سرمربی تیم این مملکت بودم و شش مدال جهانی دارم. حداقل به اندازه نفر اول حق داشتم. اما به من گفتند باید نامه درخواست بدهی تا به اردو راهت دهیم. با این که احساس کردم خرد شده ام، این کار را کردم چون می خواستم کشتی بگیرم اما ماجراهایی پشت سرهم اتفاق افتاد که فکر کردم بروم بهتر است.

فنی ترین کشتی گیر سال 97 جهان در مورد تصمیم غیر منتظره خود گفت: با وجود آسیب دیدگی، با 16-17 آمپول خود را به جام تختی رساندم . فکر کردم بهترین کار این است که شجاعتم و فاصله ام با بقیه را نشان دهم و سپس بروم. خواستم بگویم ترسو نیستم. از کشتی هم می روم چون جمع پذیرای من نیست. یزدانی خرم گفت من در جریان این مسائل که می گویی نبودم و همیشه در جهت حمایت و حفظ شان تو حرکت کرده ام. من این حرف را از رئیس فدراسیون قبول می کنم اما این اتفاقات برای من افتاد. در این وسط هر کسی، دیگری را مقصر می داند. احساس کردم که دارم بازی می خورم.

قهرمان سال 98 جهان ادامه داد: نمی خواهم روبروی کسی بایستم و فردی را مقصر قلمداد کنم. اسم هیچ کس را هم نمی برم. من هر چه از لحاظ اجتماعی یا اقتصادی دارم از کشتی است. منتی هم بر سر کشتی یا هیچ فردی نمی گذارم اما تحمل این شرایط را نداشتم . با قهرمانان ما نباید به این صورت برخورد کنند شاید اگر تختی هم زنده بود امروز برخورد خوبی با او نمی کردیم. این حرکت حداقل درسی شد برای خود من تا اگر کسی برایم زحمت کشید، جوابش را با نگاه مثبت بدهم. حیدری ها، خادم ها، دبیرها و جدیدی ها هم رفته اند. بستر باید طوری باشد که کشتی فرزندانش را پیش خود نگه دارد.

حیدری افزود: به خاطر کشتی کلی از مسائل زندگی ام را کنار گذاشتم. سال قبل به خاطر غیب در چند کلاس، استادم که در کمیته ملی المپیک هم هست، مرا حذف کرد. برخوردها با قهرمانان به این شکل است. البته توقعی هم از کسی ندارم.

برنده مدال برنز المپیک آتن در مورد چگونگی انتخاب تیم ملی گفت: اگر قانونمند باشیم باید سعید امیری را به المپیک ببریم اما به نظر من بهترین نفر باید به المپیک برود. امیر گنجی را خیلی دوست دارم و رابطه خانوادگی هم داریم. سال قبل او را کنار گذاشتم و همین سعید ابراهیمی را به جهانی بردم. من با گنجی دوست بودم اما سلیقه و تعصب شخصی را لحاظ نکردم. محمد اصلانی بچه محل من است اما سن‌اش طوری بود که گفتم اجازه بده تقوی به آسیایی برود. او هم پهلوانی کرد و بدون هیچ اعتراضی پذیرفت. من آن کسی که ارتباط خصوصی با وی داشتم را کنار گذاشتم.

حیدری در پایان گفت: کشتی در یک جایی به من احتیاج داشت و من چون احساس دین کردم آمدم اما، وقتی دیدم فضا مهیا نیست ، گفتم خداحافظ. آمده بودم تا با تمام وجود کشتی بگیرم اما بهتر است راه را برای جوانان باز کنم. الان هم کشتی گرفتن را دوست دارم و با این تفکر کنار ایستاده ام. خودم خواستم و کنار کشیدم . دیگر کشتی هم نمی خواهم بگیرم . سعی می کنم به ابراهیمی و بقیه نیز برای المپیک کمک کنم.