تابناک ورزشی، مهدی خرم دل:
دوبنده را بر تن کرد؛ دو سال دوری از میدان بازگشت را برایش دشوار کرده بود اما کشتی تنها عشق علیرضا بود. آسیب دیده بود اما هرکس از این مسئله برداشتی داشت؛ تمارض و پهلوانی؟! هرگز. انگیزه هایش که کنار پختگی اش قرار گرفت، همه را مجاب شدند تنها حیدری می تواند در المپیک برای ایران حاصب نشان شود اما حرف ها بود که بر جریده ها با مرکب عداوت درج می شد.

همه کوس شایسته سالاری می زدند و خواستار اثبات شایستگی اش برای برتن کردن دوبنده تیم ملی در المپیک پکن بودند و او نمی خواست حق کسی را در هنگامه گذر از دروازه های المپیک تضییع شده ببیند. حیدری قصد نداشت حتی قهرمانی المپیک را با زیر پا گذاشتن منش قهرمانی از آن خود کند و به همین خاطر به آنهایی که به پهلوان اطمینان داده بودند تحت هر شرایطی روی تشک کشتی المپیک پکن خواهد رفت پاسخ منفی داد.

دارنده شش نشان المپیک و جهان راهی کرمانشاه شد تا در جایگاهی که نام پهلوانی چون او بر آن نقش بسته است،حقانیت خود را اثبات برساند و باغلبه بر حریف جوانش، ثابت کند همچنان در اوج است اما حریفش مغلوب کشتی گیر دیگری شد تا او با تک مدعی میدان گلاویز شود و پس از چشاندن طعم آمادگی به حریفش، چهارگوشه تشک را ببوسد و با قهرمانی وداع کند.

آنهایی که قهرمان بوده اند درک می کنند خداحافظی در اوج قهرمانی چه معنا و مفهومی دارد و چنین تصمیمی چه عزمی را می طلبد اما حیدری فرصت را برای افتخارآفرینی در اختیار جوانان گذاشت تا ایشان یاد او را زنده نگه دارند.

امید است رسم و مرام پهلوانی میان قهرمانان بزرگ کشورمان فراگیر باشد و همانگونه که حیدری در اوج میدان را ترک کرد، سایر قهرمانان که فصل وداعشان با این دنای شیرین فرارسیده فارق از هرگونه فرافکنی، در اوج خداحافظی کنند.

محمود میران چندی پیش چنین کرد و چهره هایی چون هادی ساعی، آرش میراسماعیلی، مسعود حاجی آخوندزاده در صفی قرار دارند که گریزی از آن نیست. قهرمانان نبایست از خاطر ببرند که به عنوان نماینده یک ملت در میادین ورزشی ظاهر می شوند و به همین خاطر ضرورت دارد مصالح ملی را بر خواست و دلبستگی های شخصی ارجحیت ببخشند و هموراه فرصت را به بهترین ها واگذارند. کاری که به آن علیرضا حیدری جامه عمل پوشاند تا در دل برای او زمزمه کنیم، جهان پهلوانا صفای تو باد/ دل مهروزان سرای تو باد....

منبع:www.tabnak.ir