عشق دلدار

چشم بیمــــــار تو اى مى زده، بیمارم کرد           حلقــــــــــــه گیسویت اى یار، گرفتارم کرد

سرو بستاـــــــــنِ نکویى، گل گلــزار جمال           غمــــــــزه ناکرده، ز خوبان همه بیزارم کرد

همه مى‏زدگــــــان هوش خود از کف دادند            ساغر از دست روانبخش تو، هشیارم کرد

چه کنم؟ شیفتـه‏ام، سوختــــه‏ام، غمزده‏ام           عشــــــــوه ات، واله آن لعل گهر بارم کرد

عشق دلـــــدار چنان کـــــرد که منصورمنش          از دیـــــــــــــارم به در آورد و سر دارم کرد

عشقت از مـــــــدرسه و حلقه صوفى راندم           بنده حلقــــــــــــه به گوش در خمّارم کرد

بــــــــــــاده از ساغرِ لبریز تو، جاویدم ساخت          بوســـــه از خاک درت، محرم اسرارم کرد