در حالی که بازرسان آژانس به سفارش رسمی آمریکا، در دو ماهه اخیر به جمع‌آوری اطلاعات سری توانایی‌های موشکی جمهوری اسلامی ایران که کاملا خارج از وظایف آژانس، تعهدات ان پی تی و حتی پروتکل الحاقی می‌پردازند، البرادعی با انتشار گزارشی مخدوش، ناخشنود ی خود را از عدم همکاری کامل ایران در افشای اسرار نظامی خود بیان کرد.

به گزارش خبرنگار «تابناک»، در شرایطی که هیچ یک از کشورهای جهان اجازه دخالت آژانس در مسایل داخلی خود را نمی دهند، دامنه اتهامات و ادعاهای واهی البرادعی به زمان شاه سابق هم رسیده است. او در بند «الف» مجموعه پرسش‌های خود، از ایران می‌خواهد که اطلاعات مربوط به ملاقات‌های سطح بالا درباره احیای برنامه هسته‌ای پیش از انقلاب را بیان کند.

احتمالا در مقاطع بعدی دامنه این درخواست به زمان محمد شاه و کشف اتم و نیروی هسته ای نیز کشیده می‌شود و از زمان محمدشاه به بعد، ایران باید اطلاعاتی از اهداف برنامه هسته‌ای رضا شاه! و محمدرضا شاه و انحراف به مقوله نظامی ارائه دهد. چرا که در غیر این صورت، اسناد طبقه‌بندی‌شده‌ای از سوی وزارت خارجه آمریکا و انگلیس انتشار خواهد یافت تا نشان دهد شاه و رضا شاه نیز به دنبال تولید سلاح هسته‌ای بوده‌اند!

البرادعی که عزم خود را برای خلع سلاح موشکی ایران جزم کرده است، بر پایه سند شماره هشت خود، از ایران خواسته است تا دستورها برای مونتاژ بخش‌های محفظه، مونتاژ، داخل محفظه و مونتاژ محفظه کلاهک جنگی موشک شهاب 3 در زمینه مدارک هجده صفحه‌ای به زبان فارسی را که به وسیله گروه‌های 6 از پروژه 111 تهیه شده است، در اختیار آژانس قرار دهد.

حال این پرسش مطرح است که آیا کنترل و بازرسی موشک‌های دوربرد ایرانی و دفاعی کشور در حوزه اختیارات البرادعی است؟ آیا او باید از وضعیت سیستم موشکی ایران آگاهی داشته باشد؟ آیا آژانس انرژی اتمی این اختیار را به وی داده است که صنایع نظامی یک کشور مستقل را بازرسی نماید؟

در مورد ادعایی دیگری، البرادعی به سندی پنج صفحه‌ای اشاره می‌نماید که در آن به انگلیسی آزمایش‌های تجربی انجام‌شده با سیستم چاشنی چندگانه برای ایجاد انفجار با قدرت بالا در نیمکره هندسی تشریح شده و او با درخواست این اسناد به طرحی به عنوان موشک با قابلیت بازگشت اشاره می‌نماید. اما این ادعاها چه ربطی به غنی‌سازی و پرونده هسته‌ای ایران دارد؟

اگر این موارد به فرض محال، درست باشند و صرفا در برنامه موشکی کاربرد داشته باشند، باید گفت همه کشورهایی که صنعت هسته‌ای نداشته و صنایع موشکی دارند، به گونه‌ای موشک‌های خود را قابل انفجار می‌‌کنند. اما مشخص است البرادعی سناریوی دنباله‌دار خود را بر چه پایه‌ای تدوین کرده است تا از این ارتباطات مستقل، پازل خود را بسازد.

بیش از هفتاد سال از تولید جرقه‌زن چاله‌ای در صنایع نفت می‌گذرد و سال‌هاست چاه‌های نفت با این وسیله تعمیر و راه‌اندازی می‌شوند. برادعی در بند «ب» گزارش خود با ایراد پرسش‌هایی به گزارش شماره 2008 /4 gov خود اشاره می‌کند که اشخاصی به دنبال خریداری «اسپارک گپ» جرقه زن گودالی بوده‌اند؛ دستگاهی که بیش از هشتاد سال است در چاه‌های نفت ایران کاربرد داشته و یکی از اقلام ضروری برای بهره‌برداری از چاه‌های نفت است.

در بند شماره 11 و 12 گزارش البرادعی، طراحی و ساخت سیستم کنترل انفجار که حاوی 29 صفحه به زبان فارسی و همچنین شبیه‌سازی محدود اجزا و آنالیز دینامیکی ناپایدار ساخت کلاهک جنگی موشک شهاب 3 است، مد نظر البرادعی قرار گرفته و به یقین مشهود است که توان موشکی ایران به ویژه موشک شهاب 3 بیش از توان هسته‌ای مد نظر برادعی بوده است، زیرا به دست آوردن اطلاعات کامل از موشک شهاب 3 که اکنون برای غربیان تاحدودی ناشناخته است، بسیار اساسی‌تر و مهمتر از بقیه موارد است.