گذشته رئیس سازمان پزشکی قانونی کشور در یک نشست مطبوعاتی از مرگ یکهزار و 414 نفر بر اثر اصابت گلوله در سال گذشته خبر داد.عابدی در خصوص میزان کشته‌شدگان بر اثر اصابت گلوله در سال 86 گفت: <کارشناسان سازمان پزشکی قانونی کشور مرگ یکهزار و 414 نفر در سال گذشته را به دلیل اصابت گلوله به اعضای بدن تشخیص داده‌اند که البته این میزان در سال 85 ، یکهزار و 548 نفر بوده است.>

به گزارش روزنامه اعتماد ملی: سازمان پزشکی قانونی کشور همچنین با اشاره به کشته‌شدن یکهزار و 219 نفر در سال 85 به وسیله سلا‌ح سرد، گفت: <این میزان در سال گذشته به یکهزار و 96 نفر رسید که 1/10 درصد کاهش نشان می‌دهد.> ‌

از سوی دیگر تعداد مرگ به علت گازگرفتگی در سال 85 نیز به گفته عابدی 973 نفر بوده است که ‌این میزان در سال 86 به یکهزار و 24 نفر افزایش پیدا کرده است. ‌

رئیس سازمان پزشکی قانونی کشور روز گذشته اضافه کرد: <مجموع پرونده‌هایی که در سال 86 در پزشکی قانونی رسیدگی شد، حدود 2 میلیون مورد بود که 547 هزار و 621 مورد آن مربوط به نزاع‌ها و درگیری‌ها و 245 هزار و 418 مورد آن مربوط به تصادفات رانندگی بود. تعداد نزاع‌ها در سال 85 حدود 581 هزار و 884 مورد و تعداد شکایت‌های ناشی از تصادف در این سال 276 هزار و 762 مورد بود که در این موارد نیز شاهد کاهش آمار هستیم.> ‌ وی در ادامه گفت: <تعداد پرونده‌های مربوط به قصور پزشکی در سال 86 نیز 2 هزار و 258 مورد بود که البته همه آنها به محکومیت پزشک منتهی نشد، پرونده‌های قصور پزشکی در سال 85 نیز 2 هزار و 100 مورد بود که در این مورد کاهش 5/7 درصدی را شاهدیم.

در سال 86 بیشترین شکایت‌ها از پزشکان به متخصصان ارتوپدی، با 276 مورد شکایت بود، بعد از آن جراحان زنان با 275 شکایت، جراحان عمومی با 235مورد، دندانپزشکان با 174 شکایت، جراحان چشم با 157 مورد، جراحان پلا‌ستیک با 119 مورد، جراحان مغز و اعصاب با 115 شکایت و جراحان گوش و حلق و بینی با 104 مورد در رده‌های بعدی هستند. همچنین در سال 85 نیز بیش‌ترین شکایت مربوط به متخصصان ارتوپدی با 236 مورد بود و بعد از آن جراحان زنان با 222 مورد، جراحان عمومی با 190 مورد، جراحان چشم با 181 مورد، مغز و اعصاب با 142 مورد، جراحان پلا‌ستیک با 131 مورد، جراحان گوش و حلق و بینی با 115 مورد و دندانپزشکان با 114 مورد در رده‌های بعدی بودند که افزایش نسبی این شکایت‌ها مشاهده می‌شود.> ‌ عابدی در مورد سرعت عمل در پاسخگویی به مراجعان نیز گفت: <با افزایش تعداد مراکز و تیم‌های پزشکی قانونی و خرید تجهیزات جدید اکنون برخی از آزمایش‌ها مانند آزمایش اورژانس سم‌شناسی ظرف یک ساعت جواب داده می‌شود؛ برخی دیگر طی یک هفته و بیش‌ترین زمانی که برای جواب یک نمونه آزمایشی طول می‌کشد 3 هفته است که قبلا‌ حدود 3 ماه بود، این میزان نیز کاملا‌ً طبیعی است زیرا نمونه‌ها باید برای مدت معینی در مواد لا‌زم نگهداری شوند تا جواب آزمایش مشخص شود. ‌ رئیس سازمان پزشکی قانونی در عین حال با اشاره به نصب 15 دستگاه سم‌شناسی در این سازمان گفت: در گذشته تنها یک دستگاه سم‌شناسی وجود داشت اما با نصب این 15 دستگاه سرعت کار و دقت آن بسیار بیشتر شده است. همچنین در بخش تشخیص هویت با وجود دستگاه‌های اتوماتیک و نیمه‌اتوماتیک پاسخ ظرف 3 هفته به دست می‌آید در حالی که در گذشته این کار 3 ماه زمان می‌برد. ‌ وی تحریم ایران را یکی از دلا‌یل کم بودن تجهیزات مدرن در کشور عنوان کرد و گفت: <برای اولین بار در سال جاری تجهیزات مدرن برای مرکز تحقیقات علمی و آموزشی پزشکی قانونی وارد کشور می‌شود.>

منبع:www.tabnak.ir

فرق ایرانی و آمریکایی برای فروشندگان زن چینی
فروشندگان یا به تعبیر بهتری، کارگران مغازه‌های بی در این برج چند طبقه، غالبا دختران و زنان جوان چینی هستند که در سماجت جنس قالب کنی در معامله، دست‌کمی از برخی فروشنده‌های‌ مرد حرفه‌ای خودمان ندارند. آنها در ازای دستمزدهای ناچیزی از کله صبح تا ساعت 9 شب، ‌بی وقفه برای صاحبان مغازه و شاید هم مالک کل برج کار می‌کنند. گاه دست مشتری را می‌کشند و به زور به داخل مغازه خود می‌کشانند تا جنسی را به او قالب کنند. هرچند پیداست در معامله خیلی استاد شده‌اند، اما سر ایرانی‌جماعت را نمی‌توانند کلاه بگذارند. آنها کالاهای خود را به توریست‌های آمریکایی با هر قیمتی که بخواهند، قالب می‌کنند و به آنها گاه تا شش برابر قیمت، می‌فروشند. دوستان می‌گفتند پیراهنی را که در ابتدا 250 یوآن می‌گویند، به راحتی به 30 تا 40 یوآن می‌شود خرید. هرچند این را شنیده بودم، ولی تا ندیدم، باورم نشد که این فروشنده‌های جوان اینقدر در آب کردن جنس خود حرفه‌ای باشند.

یکی از دوستان می‌گفت، وقتی خواستیم یک پیراهن را به 30 یوآن بخریم، فروشنده با کلی چانه زدن از 120 یوآن به 40 یوآن راضی شده بود، ولی تا سر و کله یک توریست آمریکایی پیدا شد که خواست همان پیراهن را بخرد، فروشنده حرفش را با ما قطع کرد و با اشاره انگشت به ما حالی کرد هیچ نگوییم تا او جنسش را با قیمتی که می‌خواهد، به او بفروشد و در کمال حیرت ما، آن پیراهن را به همان مشتری آمریکایی به 250 یوآن فروخت و چند دقیقه بعد، به 30 یوآن ما راضی شد! جالب اینجاست که دولت کمونیست چین هم در این میانه، هیچ‌کاره است و درواقع، کاری به کار آنها ندارد و با برخورد نکردن با آنان، عملا دست آنها را بازگذاشته است؛ چه کمونیستی شده است این چین که سرمایه‌‌دار غربی در مقابلش کم می‌آورد!

منبع:www.tabnak.ir