ایران اکونومیست: روزنامه‌های صبح امروز ایران در سرمقاله‌های خود به مهمترین مسائل روز کشور و جهان پرداخته‌اند که گزیده برخی از آنها در زیر می‌آید.

* اعتماد ملی 

روزنامه اعتماد ملی در سرمقاله امروز خود با عنوان اعتماد به نفس آورده است:
اجلا‌س سراسری و استانی حزب اعتماد ملی فرصتی فراهم آورد تا مهدی کروبی دبیرکل حزب اعتماد ملی به طرح نظرات خویش درباره برخی از مسائل گذشته و تحلیل دورنمای سیاسی کشور بپردازد. مهم‌ترین محورهایی که مدنظر ایشان قرار گرفته به شرح زیر است:
1- ضرورت افزایش فعالیت حزبی: بدیهی است تحلیل نقش و عملکرد حزب پس از انتخابات هشتم مجلس شورای اسلا‌می یکی از مهم‌ترین وظایف تشکیلا‌ت است. احزاب بهاری دارند و خزانی، نه بهار احزاب باید به غرور کاذب بینجامد و نه خزان آنها موجب دلتنگی شود. انتخابات اخیر با همه فراز و نشیب‌ها این ضرورت را القا می‌کند که حزب نیازمند بازنگری عملکرد تشکیلا‌تی، مهندسی مجدد و ارزیابی همه‌جانبه سازمانی است. مرسوم است که احزاب چه پس از پیروزی و چه پس از شکست، باید تحلیل جامعی از نقش و جایگاه و چگونگی انسجام ارگانیکی خود ارائه دهند.
بدیهی است حزب اعتماد ملی پس از دومین تجربه انتخاباتی نیازمند این مهندسی و تحلیل ساختار است. رهبری حزب، تشکیلا‌ت، مرامنامه، سازمان و نحوه گسترش می‌تواند مورد بازکاوی مجدد قرار گیرد تا برای اقدام‌های آتی آماده شود.
2- سپاه پاسداران: نقش سپاه پاسداران در تاریخ انقلا‌ب اسلا‌می کم‌نظیر و قابل ستایش است. اما به نظر می رسد سخنان فرمانده جدید سپاه پاسداران نگران‌کننده و ابهام‌آور است. به راستی هدف از بازسازی مجدد تشکیلا‌تی چیست؟ اگر منظور نکاتی تشکیلا‌تی است که برای هر سازمانی ضرورت دارد که شکی نیست، اما اگر تلقی فرمانده سپاه، مداخله در امور سیاسی و جهت‌گیری این نهاد مقدس به سوی یکی از جریان‌های سیاسی کشور است، نه این کار از نظر سازمانی درست است و نه به مصلحت کشور است. از سوی دیگر این تصمیم، خلا‌ف تدبیر مدیریتی و مخالف صریح نظر حضرت امام(ره) است. چنین اقدام‌هایی بیش از همه به سپاه لطمه سنگینی وارد می‌کند. هرچند بعید به نظر می‌رسد فرمانده سپاه در جایگاهی باشد که بتواند برای نهاد بزرگی چون سپاه پاسداران که میراث معنوی این ملت بزرگ است، چنین ماموریتی قائل شود اما انتظار این است که با توضیح مجدد ایشان، نگرانی‌ها و ابهامات مرتفع شود.
3- مدیریت کشور به دست امام زمان(عج:) سخنان جدید احمدی‌نژاد در خصوص نقش امام زمان(عج) در مدیریت کشور، محور دیگری از سخنان مهدی کروبی بود. همان‌گونه که ذکر شد، تلقی رئیس‌جمهور از وضعیت سیاسی و مدیریتی کشور و نقش امام زمان(عج) تهدیدکننده ارزش‌های معنوی و باورهای دینی است. به نظر می‌رسد اعتماد‌به‌نفس بالا‌ی احمدی‌نژاد در حوزه‌های دیگر به امور دینی نیز کشیده شده است. اینکه ایشان دولت خود را نیز تابع الگوی امام(ره)، مقام معظم رهبری و هیچ مرجعی نمی‌داند، بلکه مستقیما به امام زمان(عج) ربط می‌دهد، سنت جدیدی است!
این در حالی است که تاکنون تمام دولت‌های پس از انقلا‌ب، خود را با امام و مقام معظم رهبری تنظیم می‌کردند، طرفه آنکه اگر قرار باشد مقامی از ارتباط و نزدیکی با امام زمان(عج) سخن براند، قاعدتا باید امام خمینی(ره) و مقام معظم رهبری چنین می‌کردند، در حالی که هیچکدام از آن دو بزرگوار به خود اجازه چنین برداشتی نداده‌اند. همان‌گونه که مهدی کروبی به جناب رئیس دولت پیشنهاد کردند، بهتر است مسوولیت پیامدهای بی‌تدبیری دولت نهم را به حساب خشکسالی، دولت قبلی و آمریکا بیندازد، نه امام زمان(عج)؛ این به مصلحت نزدیک‌تر است.

* جمهوری اسلامی

روزنامه جمهوری اسلامی در سرمقاله امروز خود با عنوان لبنان؛ روزهای سرنوشت آورده است: اقدامات خطرناک فواد سنیوره که خود را نخست وزیر لبنان می داند این کشور را به آستانه جنگ داخلی کشانده است .
سنیوره هفته گذشته در یک تصمیم غیرمنتظره فرمانده امنیت و فرودگاه بیروت که یک شعبه وابسته به حزب الله است را برکنار کرد و خواستار انحلال شبکه ارتباطی حزب الله شد.
این دو تصمیم به معنای تسلیم نمودن لبنان به رژیم صهیونیستی و پایان بخشیدن به مقاومت لبنان است زیرا اگر فرودگاه بیروت از نظر امنیتی در اختیار مقاومت نباشد و شبکه امنیتی اطلاعاتی و ارتباطی حزب الله منحل شود مهمترین موانع نفوذ رژیم صهیونیستی به داخل لبنان از میان خواهند رفت و شبکه های جاسوسی آمریکا و اسرائیل به راحتی اهداف خود را در لبنان قرار خواهد گرفت .
سیدحسن نصرالله در برابر این تصمیمات خطرناک سنیوره موضعگیری کرد و ضمن ابقا فرمانده امنیتی فرودگاه بیروت شبکه اطلاعاتی ـ امنیتی ـ ارتباطی حزب الله را خط قرمز مقاومت دانست و تهدید کرد در برابر این قبیل تصمیمات خواهد ایستاد و مقابله به مثل خواهد کرد. دبیرکل حزب الله لبنان با اشاره به این نکته بسیار مهم که در گزارش « وینوگراد » درباره علل شکست ارتش صهیونیستی در جنگ 33 روزه لبنان شبکه اطلاعاتی و ارتباطی حزب الله یکی از عوامل مهم پیروزی حزب الله در این جنگ بود تاکید کرد سنیوره درصدد است با انحلال این شبکه مقاومت را در برابر رژیم صهیونیستی تضعیف کند و حزب الله هرگز چنین اجازه ای به هیچکس نخواهد داد.
شرایط حساس لبنان با توجه به این تقابل جدی اکنون این کشور را در آستانه تحولات مهمی قرار داده که سرنوشت ساز است . مهمترین عوامل پشت پرده این تحولات اینها هستند :
1 ـ جرج بوش پسر رئیس جمهور آمریکا برای رسیدن حزب جمهوریخواه به پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری پائیز امسال نیاز شدیدی به جبران شکستی دارد که در لبنان و فلسطین متحمل شده است . او می خواهد هر طور شده ریاست جمهوری را برای حزب جمهوری خواه حفظ کند تا اهداف جنگ طلبانه دارودسته خود در عراق افغانستان لبنان و فلسطین را دنبال نماید و سلاح های تولیدی کارخانه های اسلحه سازی سران حزب خود را نیز بیشتر به فروش برساند. بنابر این او نیازمند یک پیروزی در لبنان و فلسطین است تا شکست مفتضحانه جنگ 33 روزه لبنان و ناکامی هایش در فلسطین و عراق و افغانستان را جبران نماید .
این همان « تابستان داغ » است که بوش کوچک در سفر سال گذشته اش به خاورمیانه عربی وعده آنرا داده بود. او فکر می کند با حمایت از سنیوره و تضعیف حزب الله به این خواسته خود خواهد رسید.
2 ـ سران رژیم صهیونیستی هنوز با پیامدهای شکست در جنگ 33 روزه لبنان دست به گریبان هستند . آنها نیز به ترمیم حیثیت خود و ارتش صهیونیستی نیازمند هستند. به همین دلیل باید مقدمات یک حمله موفق به لبنان را فراهم آورند و این کار فقط با برداشتن موانعی که حزب الله ایجاد کرده است میسر خواهد بود و سنیوره و سایر مهره های داخلی لبنان برای از میان برداشتن این موانع وارد عمل شده اند.
3 ـ خود سنیوره و سایر مهره های داخلی لبنان که با حمایت های مالی و سیاسی و تجهیزاتی آمریکا و رژیم صهیونیستی در برابر حزب الله ایستادگی و کارشکنی می کنند نیز با این اقدامات درصدد تحکیم قدرت خود و حاکمیت بر لبنان در سایه آمریکا و صهیونیست ها هستند.
4 ـ سران مرتجع عرب نیز مقاومت لبنان به رهبری حزب الله را برای موجودیت پوشالی وابسته و لرزان خود خطرناک می دانند به همین جهت آنها نیز در این بحران سهم دارند و با حمایت از سنیوره تلاش می کنند حزب الله را از میان بردارند و شرایط منطقه را به حالت سابق برگردانند تا بتوانند به حکومت وابسته خود ادامه دهند.
در برابر این چهار عامل قدرت تصمیم گیری سید حسن نصرالله که شجاعانه و هوشمندانه موضعگیری و عمل می کند به همراه افکار عمومی جهان عرب و مسلمان و همبستگی مردم لبنان قطعا راه را بر توطئه بزرگی که علیه استقلال لبنان تدارک دیده شده است می بندد و پیروز نهائی خواهد بود. اکنون آمریکا و رژیم صهیونیستی در بدترین شرایط قرار دارند و همه چیز برای یک شکست دیگر آنها که برای کل منطقه سرنوشت ساز خواهد بود فراهم است .
با این شکست رژیم صهیونیستی در سراشیبی سقوط قرار خواهد گرفت . نفوذ آمریکا در منطقه قطع خواهد شد رژیم های وابسته تغییر خواهند کرد سرنوشت عراق و افغانستان به دست ملت های آنها خواهد افتاد و معادلات سیاسی منطقه دگرگون خواهد شد. لبنان نیز از بلاتکلیفی کنونی نجات خواهد یافت و اراده ملت لبنان بر سرنوشت این کشور حاکم خواهد شد. در طول قرن اخیر لبنان همواره محل تاخت و تاز بیگانگان بود و این بار به برکت مقاومت حزب الله استقلال خود را برای همیشه باز خواهد یافت . این روزها برای لبنان روزهای سرنوشت ساز است .

* کیهان

روزنامه کیهان در سرمقاله امروز خود با عنوان عراق بر لبه تیغ به قلم حسین شریعتمداری آورده است:
«فروش عراق به آمریکا» دقیق ترین ترجمه برای توافقنامه ذلت باری است که پیش نویس آن در بهمن ماه سال 86- ژانویه 2008- به صورت یکجانبه از سوی آمریکایی ها تهیه شده، در 27اسفندماه سال گذشته - 17مارس 2008- به امضای مقدماتی مقامات دو کشور عراق و آمریکا رسیده و قرار است در اوایل تابستان سال جاری- احتمالا اواخر ژوئن یا اوایل جولای 2008- میان آمریکا و دولت عراق به امضای نهایی برسد. این توافقنامه، آنگونه که در پی خواهد آمد در صورت نهایی شدن- که با توجه به هوشیاری مراجع و مردم عراق، بسیار بعید به نظر می رسد- کشور مسلمان عراق را به یک «مستعمره» و «پادگان نظامی» برای آمریکا در خاورمیانه تبدیل می کند و چیزی شبیه یک اسرائیل دیگر و این بار، با ظاهری اسلامی! در اختیار نظام سلطه بین الملل قرار می دهد. بدیهی است که نه فقط مراجع، ملت مظلوم و گروههای انقلابی عراق نباید و نمی توانند این معاهده ذلت بار را بپذیرند، بلکه کشورهای مسلمان منطقه و همسایه نیز در مقابل این پیمان قرون وسطایی ساکت نمی نشینند و مخصوصا ایران اسلامی با استفاده از نفوذ معنوی خود در میان مردم عراق، تلاش خواهد کرد تا آنان را از دام خطرناکی که آمریکا و متحدانش برای سلطه کامل بر عراق تدارک دیده اند، آگاه کند.
درباره مفاد این توافقنامه و چگونگی شکل گیری آن، اشاره به چند نکته ضروری است.
1- رسانه ها و محافل غربی از این توافقنامه با عنوان «توافقنامه جایگاه نیروها»- ( STATUS OF FORCES AGREEMENT SOFA- یاد می کنند و اصرار دارند که آن را یک توافقنامه امنیتی، سیاسی و اقتصادی بنامند و حال آن که هر 01بند فاش شده این توافقنامه، به ترتیبات «امنیتی» و «نظامی» میان آمریکا و عراق اختصاص دارد و آمریکایی ها که می دانند اعلام مفاد آن با واکنش شدید مردم عراق روبرو خواهد شد، سعی دارند با ارائه کلیاتی مبهم از مفاد توافقنامه، این پیمان ذلت بار را بی سروصدا به ملت مظلوم عراق تحمیل کنند.
2-ماجرا از دسامبر سال 7200- آذرماه 68- شروع شد. روز بیستم دسامبر7200، شورای امنیت سازمان ملل متحد با صدور قطعنامه 0179اعلام کرد که سال 8200 میلادی- سال جاری- آخرین سال حضور نیروهای اشغالگر آمریکایی و انگلیسی در عراق خواهد بود. بعد از صدور این قطعنامه، دولت عراق در اقدامی عجیب و سؤال برانگیز نامه ای برای شورای امنیت سازمان ملل فرستاد و در آن اعلام کرد «به زودی توافقنامه بلندمدتی میان روسای جمهور عراق و آمریکا به امضاء می رسد و بر اساس آن چارچوب همکاری های امنیتی دو کشور مشخص خواهد شد.»!
از آنجا که مطابق قانون اساسی عراق تمامی قراردادها، مقاوله نامه ها و توافقنامه های این کشور با کشورهای دیگر بایستی به تصویب پارلمان عراق برسد، ارسال این نامه با مخالفت شماری از اعضای پارلمان و تذکر و هشدار برخی از مراجع روبرو شد ولی دولت عراق، توافقنامه مورد نظر را شامل جدول زمان بندی خروج نیروهای اشغالگر معرفی کرد- و شاید چنین منظوری هم داشت- و ماجرا برای مدتی مسکوت ماند.
و اما، اکنون با مراجعه به بند 01 پیش نویس توافقنامه تردیدی باقی نمی ماند که آمریکایی ها، این توافقنامه را برای قانونمندکردن حضور دایمی خود در عراق تدارک دیده و مقدمات تحمیل آن به دولت و ملت عراق را فراهم آورده اند. در بند 01توافقنامه آمده است؛
«تا زمانی که نیروهای امنیتی و نظامی عراق به قدرت کافی برسند و اوضاع امنیتی عراق تثبیت شود و خطری از سوی کشورهای همسایه متوجه عراق نباشد و مجال و فرصتی هم برای فعالیت و مانور گروههای تروریستی در این کشور وجود نداشته باشد، این پیمان به صورت رسمی معتبر و برای طرفین لازم الاجرا خواهد بود»!
همانگونه که ملاحظه می شود این ماده از پیش نویس قطعنامه، دست آمریکا را برای حضور درازمدت در عراق باز می گذارد چرا که آمریکایی ها هم اکنون عراق را بدون کمترین توجیه قانونی در اشغال خود دارند و ماده فوق بگونه ای تنظیم شده که دهها بهانه برای اشغال دائمی عراق در اختیار آمریکا می گذارد.
گفتنی است هفته قبل، «آدام ارلی» دیپلمات آمریکایی که هم اکنون سفیر آمریکا در بحرین است- بحرین محل استقرار پایگاه نظامی آمریکا در خلیج فارس است- در مصاحبه ای با روزنامه بحرینی «الوقت» گفت؛ «شاید آمریکا برای چند قرن در عراق باقی بماند»!
3- ماده 15 کنوانسیون 9196وین که موضوع آن حقوق معاهدات بین المللی است تاکید می کند «رضایت هر دولت در پیوستن به یک معاهده با کشورهای دیگر، چنانچه با توسل به زور و یا از طریق تهدید علیه نماینده آن دولت حاصل شود، فاقد هرگونه اثر حقوقی است» و مواد 94 و 05 کنوانسیون یاد شده نیز همین مضمون را افاده می کند.
عراق یک کشور تحت اشغال آمریکا و انگلیس است و اشغالگران در بخش های فراوانی از حاکمیت این کشور دخالت مستقیم دارند، بنابراین بدیهی است که این توافقنامه در صورت امضای دولت های آمریکا و عراق نیز فاقد اعتبار خواهد بود.
4-ماده یک از پیش نویس توافقنامه به آمریکا اجازه می دهد که «بدون محدودیت زمانی و مکانی- یعنی در هر زمان و در هر مکان- در عراق عملیات نظامی انجام دهد»!
مطابق ماده2، نیروهای آمریکایی و انگلیسی، هر زمان که لازم بدانند می توانند افراد مظنون را بدون دخالت دولت عراق، بازداشت کنند!
در ماده3 از توافقنامه، مفاد ماده01 با تاکید و تصریح بیشتر تکرار شده و آمده است «هیچگونه محدودیتی برای حضور نیروهای آمریکایی در عراق وجود نخواهد داشت»! نتیجه این ماده و ماده01توافقنامه بی اثر شدن قطعنامه 0179شورای امنیت سازمان ملل است و آن را فاقد زمینه اجرایی می کند. به بیان دیگر- و شاید با هماهنگی قبلی میان شورای امنیت سازمان ملل و آمریکا- شورای امنیت پز ضداشغال می گیرد و در همان حال امضای توافقنامه یاد شده، همان حالت اشغال را از طریق توافق طرفین عراق و آمریکا، ادامه می دهد!
مفاد بندهای فوق الذکر، کمترین زمینه ای برای حاکمیت مردم عراق بر کشورشان باقی نمی گذارد و این کشور را به یک «مستعمره» قرون وسطایی برای آمریکا تبدیل می کند، آیا غیر از این است؟!
5- در ماده 4 توافقنامه، آمریکایی ها معاهده ننگین «کاپیتولاسیون» را به دولت و ملت عراق تحمیل می کنند. در این بند آمده است؛
«افراد نظامی و غیرنظامی وابسته به آمریکا مجبور نیستند در دادگاه عراق حاضر شوند»!
گفتنی است که طرح کاپیتولاسیون در مجلس شورای ملی دوران شاه، اولین جرقه های انقلاب اسلامی را در پی داشت و امام راحل ما (ره) در توصیف آن قریب به این مضمون فرمود که اگر شاه ایران، یک سگ آمریکایی را زیر بگیرد باید محاکمه شود ولی اگر یک گروهبان آمریکایی شاه ایران را زیر بگیرد، دستگاه قضایی ایران حق محاکمه او را ندارد!
مطابق ماده 7 توافقنامه یاد شده، وزارتخانه های دفاع، کشور و اطلاعات عراق باید زیر نظر مستقیم مقامات آمریکایی اداره شوند!
مواد فوق از این توافقنامه ذلت بار، اداره کشور عراق را به طور کامل در اختیار آمریکا قرار می دهد.
6-اکنون به مفاد بندهای 6 و 8 توافقنامه توجه کنید که بر پایه آن، عراق به یک پادگان نظامی برای آمریکا تبدیل می شود. دقت شود که پادگان نظامی و نه، پایگاه نظامی! چرا که تبدیل یک کشور به پایگاه نظامی یک کشور بیگانه، اگرچه ذلت بار است ولی به ظاهر، حاکمیت کشوری که تبدیل به پایگاه نظامی شده محفوظ می ماند! اما تبدیل یک کشور به پادگان نظامی کشور دیگر به مفهوم سلب کامل حاکمیت آن کشور است و مفاد بندهای یاد شده عراق را به یک پادگان نظامی برای آمریکا تبدیل می کند.
بند 6 تاکید می کند که «آمریکا می تواند 41پایگاه نظامی در عراق داشته باشد» و بند 8 تصریح دارد که «نیروهای آمریکایی بر خرید تسلیحات و آموزش ارتش و پلیس عراق نظارت خواهند داشت.»
7- بند 9 توافقنامه، عراق را وادار می کند که اولا؛ موجودیت اسرائیل را به رسمیت بشناسد و ثانیا؛ در تصمیم ها و طرح های آمریکا برای خاورمیانه بدون چون و چرا در کنار آمریکا قرار گیرد. در بند 9 آمده است: «عراق جزیی از جامعه ملل و تابع تصمیمات آن درباره خاورمیانه خواهد بود.»
گفتنی است که عراق بدون این توافقنامه نیز مانند همه کشورهای مشروع دیگر جزیی از جامعه بین الملل است، و به عنوان یک کشور مستقل می تواند در تصمیم سازی های سازمان ملل دخالت داشته و مثل بسیاری از کشورهای مستقل دیگر در پاره ای از موارد، نسبت به این تصمیم ها از حق تحفظ استفاده کند که آمریکایی ها این کمترین حقوق بین المللی را نیز از مردم عراق سلب کرده اند. بیشترین تمرکز این ماده روی به رسمیت شناختن رژیم اشغالگر قدس است که تاکنون بسیاری از کشورهای مسلمان از آن اجتناب ورزیده اند.
8- با توجه به مفاد توافقنامه یاد شده، کمترین تردیدی باقی نمی ماند که این توافقنامه غیر از «فروش کشور عراق به آمریکا» نمی تواند مفهوم دیگری داشته باشد و بدیهی است که دولت کنونی عراق، اگرچه حاکمیت اجرایی را برعهده دارد ولی صاحب و مالک عراق نیست که حق فروش! این کشور را داشته باشد. و سؤال این است که آقای مالکی و سردمداران دو حزب عمده عراق یعنی مجلس اعلای انقلاب- که مدتی قبل پسوند اسلامی آن حذف شد- و بخشی از حزب الدعوه چگونه گام های اولیه برای امضای این توافقنامه ذلت بار و شرم آور را برداشته اند؟!
به نظر می رسد، حمله اخیر و مشترک دولت عراق و نظامیان آمریکایی به «جیش المهدی(ع)» که قتل عام تعداد زیادی از مردم مظلوم بصره و ساکنان شهرک صدر بغداد را در پی داشت در همین راستا صورت گرفته است و آمریکایی ها با فریب دولت عراق، پای دولتمردان برآمده از رأی مردم را به این ماجرا کشیده اند تا از یکسو، میان نیروهای مسلمان و انقلابی عمده عراق جوی خون جاری کرده و مانع از اتحاد و یکپارچگی آنان شوند و از سوی دیگر، کانون های مقاومت در برابر باج خواهی اشغالگران را به دست نیروهای مقاومت، درهم شکسته و تضعیف کنند. اهدافی که با توجه به شرایط کنونی عراق و نفرت مردم از اشغالگران، تحقق آن ناممکن به نظر می رسد.
9- دولت آقای مالکی باید مطمئن باشد که این توافقنامه ذلت بار هرگز به مرحله پایانی و امضای نهایی نخواهد رسید، چرا که؛
الف؛ از هم اکنون و بلافاصله بعد از افشای برخی از مفاد این توافقنامه، کانون های قدرتمند و تصمیم ساز عراق، از جمله، مراجع عالیقدر و هوشیار و مردم مسلمان و خون داده عراق به مخالفت با آن برخاسته اند، به یقین آمریکایی ها از قدرت کانون های یاد شده و مخصوصاً سابقه درخشان مرجعیت عراق در هدایت مردم و مقابله با استعمارگران باخبرند و به وضوح می دانند طی سال های اشغال اخیر عراق و در سرفصل های تعیین کننده، همین کانون های قدرت، توطئه های اشغالگران را نقش بر آب کرده اند که ناکام ماندن تلاش گسترده اشغالگران برای تشکیل مجلس ملی عراق با حضور نمایندگان طرفدار آمریکا و موفقیت چشمگیر لیست معروف به فهرست آیت الله سیستانی در آن انتخابات از جمله این موارد است و یا هزینه هنگفت سیاسی و نظامی آمریکایی ها که خواستار نخست وزیری «ایاد علاوی» بودند ولی برخلاف خواسته آنها، نوری مالکی به این سمت برگزیده شد و...
ب: مطابق قانون اساسی عراق، انعقاد تمامی قراردادها، مقاوله نامه ها و توافقنامه ها با یک کشور خارجی باید به تصویب مجلس این کشور برسد و اکثریت نمایندگان پارلمان عراق که برآمده از نظر مرجعیت و رأی مردم هستند با این توافقنامه ذلت بار و فروش کشورشان به آمریکا مخالفت جدی دارند.
ج: برخی از خبرگزاری ها به نقل از مراجع عراق، سه شرط برای امضای توافقنامه قایل شده اند که در اصطلاح مردم عراق به «شروط تعجیزیه» یعنی شرط هایی که تحقق آنها امکان پذیر نیست، تعبیر شده است. این سه شرط به گفته سیدمحسن حکیم- مشاور و فرزند سیدعبدالعزیز حکیم رئیس مجلس اعلای انقلاب عراق- عبارتند از؛ اجماع تمامی طرف های عراقی، علنی و شفاف بودن توافقنامه و حفظ حاکمیت و استقلال سیاسی عراق.
بدیهی است که هیچکدام از سه شرط فوق با پیش نویس اعلام شده توافقنامه همخوانی ندارد و مخصوصاً شرط سوم اساساً در تناقض با متن توافقنامه است.
01-به گفته سیدمحسن حکیم، دولت عراق نیز برای امضای نهایی توافقنامه 4 شرط اعلام کرده است که عبارتند از مخالفت با ایجاد پایگاه نظامی آمریکا در عراق، حق لغو توافقنامه از سوی دو طرف با اعلام قبلی یکساله، استفاده نکردن از خاک عراق برای حمله به کشور دیگر و برخورداری دولت عراق از انعقاد پیمان با سایر کشورها.
این شروط اگرچه به هر حال بازدارنده هستند ولی متاسفانه در تقابل با بسیاری از بندهای ذلت بار توافقنامه نیستند. بندهایی نظیر حاکمیت آمریکا بر سه وزارتخانه کلیدی دفاع، کشور و اطلاعات عراق، حاکمیت آمریکا بر نیروهای نظامی و پلیس عراق، حق آمریکا برای ادامه اشغال عراق، معاهده کاپیتولاسیون، به رسمیت شناختن رژیم اشغالگر قدس و...
بنابراین بیم آن می رود شرایط چهارگانه فوق الذکر، برای کاستن از حساسیت مراجع و مردم ارائه شده باشند که تأسف آور است!
11-تمامی شواهد و قرائن موجود حکایت از آن دارند که آمریکا نیز نمی تواند امید چندانی به امضای توافقنامه داشته باشد. بنابراین اصرار آمریکایی ها با چه هدفی صورت می پذیرد؟! پاسخ این سوال را باید در نگرانی عمیق و بارها اعلام شده آمریکا از حاکمیت اکثریت شیعه عراق بر این کشور و گرایش های اسلامی آن دانست. آمریکایی ها طی چند سال اخیر، برای سرنگونی دولت برخاسته از رأی اکثریت مردم عراق تلاش گسترده ای داشته اند ولی حمایت توده های مسلمان مردم مانع از تحقق این خواسته آمریکایی ها بوده است. از سوی دیگر با توجه به اکثریت مسلمان -و مخصوصاً شیعه- مردم عراق، در صورت سقوط دولت مالکی آمریکایی ها نمی توانستند از روی کار آمدن دولتی همراه با خود اطمینان داشته باشند و...
توطئه پیچیده آمریکا را دقیقاً در همین نقطه باید جستجو کرد. آمریکایی ها با طرح پیش نویس ذلت بار این توافقنامه و کسب حمایت -حداقل- تلویحی دولت عراق و همراهی دو حزب اسلامی و اصلی این کشور یعنی مجلس اعلای انقلاب عراق و حزب الدعوه، در پی بدنام کردن این مجموعه و پاشیدن تخم نفرت نسبت به آنها در افکارعمومی مردم هستند تا ملت عراق را از رویکرد به این جریان عمده و فراگیر اسلامی دور کنند و در غیبت آنها، افراد وابسته به خود را بر کرسی های حاکمیت عراق بنشانند. و بسیار تعجب آور است که آقای نوری مالکی و رهبران دو حزب عمده یاد شده، متوجه این توطئه نیستند و با دست خویش بن شاخه ای را اره می کنند که خود بر آن نشسته اند و تیشه به ریشه خود می زنند. اگرچه در صورت اجرای این توطئه، همان مردمی که با توصیه و رهبری مراجع، دولت کنونی عراق را بر سر کار آورده اند، از همان طریق دولت اسلامگرای دیگری را بر کرسی قدرت می نشانند.

حل ناکامیهای المپیک با خیابانی؟!
برقراری رابطه با آمریکا(زمان مناسب برقراری رابطه با آمریکا )؟
عبدالله شهبازی ،حمله افراد مسلح به عبدالله شهبازی
شاهزادگان عرب، صحنه گردان قیمت نفت
فولکس واگن اسکانیا را میخرد
توضیح مدیر جلب شده اعتمادملی ازعربستان
سفیر آمریکا عملیات علیه ایران را تکذیب کرد
درآمد بسیار هنگفت مخابرات از اپراتور اول و دوم
مایکروسافت فروش xp را متوقف کرد
انگیزه شیطانی
بازار سیمان در داخل بازار سالمی نیست
پارس سفارشی جدید بزودی روانه بازار می شود
استقبال ژاپنیها برای سرمایه گذاری در بازار سرمایه ایران
آخرین تغییرات تعرفه های خدمات همراه اول
اعدام برای صاحبان وبلاگ‏ها و سایت‏های پورن
[همه عناوین(480)][عناوین آرشیوشده]